Als elke seconde telt staan Linda Sitvast en Marijke Voskuilen paraat – op de Spoedeisende Hulp, de Intensive Care en de hartbewaking, maar ook met het reanimatieteam waar ze beiden deel van uitmaken.
Verpleegkundige Linda Sitvast heeft een veelzijdige baan. De ene maand werkt ze op de afdeling hartbewaking (CCU), de andere maand op de Intensive Care (IC). “Op de hartbewaking behandelen we mensen met ernstige hartproblemen, bijvoorbeeld na een hartinfarct. Op de IC zorg ik voor ernstig zieke patiënten bij wie belangrijke lichaamsfuncties worden bedreigd, zoals de ademhaling of bloedsomloop,” vertelt ze.
Ook haar collega Marijke Voskuilen heeft een dynamische functie. Zij werkt als verpleegkundige op de Spoedeisende Hulp (SEH). “We zien daar mensen die met spoed medische hulp nodig hebben, variërend van een gebroken arm tot acute hartklachten. Sommige patiënten komen met de ambulance, anderen via een doorverwijzing van de huisarts of huisartsenpost, of patiënten komen op eigen initiatief,” legt Marijke uit.
Reanimatieteam
Daarnaast spelen Linda en Marijke allebei een belangrijke rol in het reanimatieteam van het Flevoziekenhuis en geven ze reanimatielessen aan collega’s. Marijke: “Alle medewerkers die contact hebben met patiënten, leren de basis van reanimeren, zoals beademing en hartmassage. Dat geldt voor iedereen, van beveiligers tot artsen. Wanneer iemand in het ziekenhuis een hartstilstand krijgt, kunnen we daardoor direct beginnen met reanimeren. Ondertussen wordt het reanimatieteam opgeroepen om de zorg over te nemen. Zij voeren ook gespecialiseerde handelingen uit, zoals defibrillatie: met een apparaat geven ze het hart een elektrische schok om het weer normaal te laten kloppen.”
Het reanimatieteam bestaat uit zorgprofessionals van de IC, SEH en CCU en komt zo’n 60 tot 80 keer per jaar in actie. Ze oefenen regelmatig en nemen zelfs deel aan wedstrijden. In 2023 won get team het NK reanimeren en mochten zij Nederland vertegenwoordigen op de Europese Kampioenschappen in Barcelona. “Zo’n competitie klinkt misschien vreemd, maar het intensief trainen houdt ons scherp. Op die manier tillen we de reanimatiezorg samen naar een hoger niveau,” aldus Marijke.
Oren en ogen
Voor Linda en Marijke speelden persoonlijke ervaringen een grote rol in hun keuze voor de acute zorg. Linda: “Tijdens mijn opleiding tot verpleegkundige overleed mijn moeder tijdens een reanimatie. Dat was enorm ingrijpend, maar ik zag ook hoe liefdevol de IC-medewerkers ons opvingen. Toen wist ik: hier kun je echt het verschil maken.” Voor Marijke was de geboorte van haar eerste kindje een beslissend moment. “Haar hartje stond even stil. Gelukkig kwam alles goed, maar die intense ervaring inspireerde me om me te specialiseren in reanimatie.”
De twee collega’s delen hun passie voor de zorg. Marijke: “Je kunt als verpleegkundige zoveel betekenen. Je bent de oren en ogen van de arts, en door goed te signaleren kun je soms ernstige problemen voorkomen. Ook het geven van onderwijs vind ik ontzettend leuk. Je draagt bij aan de ontwikkeling van anderen, en daar groei je zelf ook van.” Linda voegt toe: “Wat ik het mooiste vind, is dat je zo dichtbij iemand mag staan. Voor jou is het misschien ‘gewoon je werk’, maar voor de patiënt kan dat moment een herinnering zijn die iemands hele leven bijblijft.”
Wat vinden Linda en Marijke fijn aan werken in het Flevoziekenhuis?
Linda: “Ik werk hier sinds 2015, en dat is niet voor niets. De sfeer is open en toegankelijk. Als je een vraag hebt, kun je altijd bij een collega aankloppen. Wat ik ook waardeer, is dat ik op verschillende afdelingen kan werken en dat er flexibiliteit is in mijn contract. Teamleiders denken met je mee hoe ze je kunnen ondersteunen. Ze vragen: hoe zorgen we dat jij uitgedaagd blijft en wat heb je nodig?”
Marijke: “Het Flevoziekenhuis is een plek waar we elkaar kennen. Iedereen groet elkaar, van schoonmaker tot arts. Er is geen hiërarchie, iedereen is gelijk. Wat ik ook waardeer, is dat er echt naar ons wordt geluisterd. Bijvoorbeeld toen we pleitten voor meer professionalisering in het onderwijs: er wordt tijd en geld vrijgemaakt om mee te doen aan competities en ons verder te ontwikkelen. Het ziekenhuis investeert in ons, en dat merk je.”
Onvervangbaar
Marijke hoopt ook jongeren enthousiast te maken voor een carrière in de zorg. “Als verpleegkundige heb je volop mogelijkheden om door te leren en jezelf te ontwikkelen.” Linda vult aan: “Het is een toekomstbestendig beroep met eindeloze mogelijkheden. Je kunt bijvoorbeeld doorgroeien naar management, kwaliteitszorg, of zoals wij richting onderwijs. Veel beroepen worden uiteindelijk vervangen door AI, maar wat wij doen, kan een machine nooit overnemen. Technologie kan ons wel ondersteunen, maar onze menselijke rol is onvervangbaar. Dit vak biedt niet alleen veel kansen, maar geeft je leven ook een diepere betekenis.”